A Beni anlamıyorsun. Hiç anlamadın.
Ö Görmek istemiyorsun gerçeği. Kabullen artık.
A Hayır! Mahvediyorsun sen, herşeyi. Sen! Yaptıklarına bir bak.Korkunçsun! Kimse seni sevmiyor, istemiyor.
Ö Ah, güzelim, herşey bana mecbur. Bildiğin ve daha çok bilmediğin herşey. Bunun kötü veya korkunç olmakla ilgisi yok. Bak bana. Ne olduğum ortada. Tek gerçek işte karşında.
A Gerçek? Gerçek ne ki? Sana söyleyeyim. Benim gerçek. Yaşamayı değerli kılan, anlamı olan benim.. Hem... kokuyorsun sen. Leş gibi.
Ö Leş ha... Bak bu doğru. Leşlerle benim işim. Leş olmakla. Gibisi fazla yan. Sen ne de güzel kokuyorsun, mis gibi. Çiçek gibi. Bak gibi diyorum. Senin bir öz kokun bile yok.
A Çürümüşsün. Yazık...
Ö Körsün. Sana yazık asıl.
A Sana acımak isterdim, biliyor musun?
Ö Ama acıyamazsın. Gelmez elinden. Senin de sonun benim çünkü. Yolların bana çıkıyor, çıkacak. Kendi sonuna acımak komik olmaz mıydı?
A Üzüyorsun beni. Hep kırıp döküyorsun. Halbuki... Neyse... Okyanusa gidelim mi? Hava almak istiyorum.
Ö Ne yapıcaz orada?
A Ne bileyim. Yüzeriz işte. Dalgaların üstüne otururuz. O büyük dalga geldiğinde çılgın gibi kaçışırız. Hem... Bir şarkı bile söylerim sana belki.
Ö Ya da belki ben sana...
A Çok kötüsün
Ö Olmadığımı biliyorsun. İçinde bir yerde bana çok yakınsın. Kızmıyorum ben sana. Hatta inanmazsın, zaman zaman buruluyorum ben bile. Bayılmıyorum yaptıklarıma. Fakat önemli varlığım, var olma nedenim.
A Ya yok olsan. Ha? Denesen. Tamamen yok olmalısın tabii. Nasıl olurdu evren, halimiz? Hele bir bak bana. Temizim, iyiyim, mutluyum. Uğruma göze alınanları şöyle bir düşün. Nelerden vazgeçiliyor benim için? Ya senin için?...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder